Voorstellen en vragen

[Laurina]

Hoi allemaal,

Ik heb denk ik deze week stap 1 voltooid, de realisatie dat ik weerloos was tegenover de situatie waarin ik zit en ik hulp nodig heb. Daarom ben ik nu hier. Ik heb onlangs weer het boek van Norwood gelezen, maar ik zit met zoveel twijfels. Ik herken veel, echt heel veel. Ik zit al 10 jaar in een zeer ongezonde relatie; mijn vriend werkt niet, heeft zware ruzies met zijn moeder waar ik bij ben en ziet niet wat dit met mij doet, is vreemdgegaan met prostituees, zorgt voor een enorm chaotisch huis doordat hij zoveel koopt dat het niet meer in ons huis past, neemt zelden verantwoordelijkheid. En ik ben 10 jaar bezig om de situatie "beter" te maken, en neem met iedere keer zware ups-en-downs, ruzies waarin zoveel naars geschreeuwd wordt steeds weer genoegen met zijn liefde. Omdat hij ook heel lief en leuk kan zijn natuurlijk, het is nooit alleen maar kommer en kwel.
Waar ik mee zit is het volgende: ik help hem veel, zorg voor de administratie en de financien, los veel op, heb contact met vrienden en kennisen om dingen te plannen etc etc, Maar ik ben niet alleen maar "zorgend". Ik kan ook heel erg boos worden op hem, en mij dan destructief gedragen, zoals de telefoon erop gooien, naar hem schreeuwen, dreigen om weg te gaan, etc. Hoe past dit in het verhaal van teveel geven en teveel liefhebben? Ik worstel daarmee omdat het voelt alsof het niet helemaal past, en ik toch ook "schuldig" ben doordat ik soms zo door het lint ga en ook situaties saboteer en het heus niet altijd alleen maar goed wil houden.

Herkent iemand dit? Hoe moet ik hiermee om gaan? Ik voel me zo schuldig en verantwoordelijk voor alles, en geef mijzelf en mijn gedrag de schuld dat ik geen liefde ontvang.

[Anna]

Hoi Laurina,
Bedankt voor het delen, bedankt voor je eerlijkheid. Ik denk dat alles wat jij hier beschrijft voor ons herkenbaar is en hoort bij het ongezonde patroon van relatieverslaving en codependentie. Niet alleen het ongezond 'geven', maar ook de enorme woede en frustratie en behoefte om (terug) te kwetsen en de schuldgevoelens en schaamte enz. Het hoort er allemaal bij.

Ik raad je aan de 10 stappen van hoofdstuk 10 in 'Als hij maar gelukkig is' te volgen en hier dagelijks mee bezig te blijven. Dan zal je bewustzijn groeien en ook je vermogen om dingen te veranderen in je leven, het is een stapje voor stapje proces, met kleine stapjes. Het is normaal en logisch dat je nu nog niet alles ziet of snapt. Heb vertrouwen dat dat komt, als je er maar mee bezig blijft, iedere dag. Voor jezelf.

Ik ging zelf al mijn gevoelens opschrijven, alles wat ik meemaakte en daarbij voelde, en dat doe ik nog steeds. Daardoor ben ik mijzelf gaan leren kennen wie ik werkelijk was en ben, in mijn eigen diepte. En daar heb ik heel veel van geleerd. Van jezelf leren houden is een proces van jaren, als je dat niet hebt meegekregen in je jeugd.

Ik kijk zelf op het moment naar dit soort video's van Lars Faber. Dit is een 'Geleide Innerlijke Kind meditatie + live piano':
https://www.youtube.com/watch?v=ZQoITrN11to

Succes met je proces!
Groeten,
Anna