De stappen, zoals ze gisteren tot mij kwamen zittend onder mijn boom in het park.
Ik erken dat ik eraan gedaan heb wat ik kon, en dat ik het niet kan oplossen.
Ik erken dat ik hier geen macht over heb, wat het dan ook is.
Ik vecht er niet langer tegen, ik geef de strijd op. Ik accepteer dat dit er IS.
Ik geef het over aan het universum. Ik vertrouw erop dat de dingen gebeuren zoals ze moeten gebeuren, en dat alles een reden en een betekenis heeft.
Ik stel mij voortdurend open voor de energie en wijsheid en sturing van het hogere.
Ik neem voldoende rust en ruimte in mijn leven zodat die hogere liefdesenergie mij kan bereiken met zijn aanwijzingen en sturing, en zijn sturende en helende werking kan uitvoeren in mij en mijn leven.
Ik bezie mijn leven met nieuwe ogen. Ik kijk eerlijk naar mijn leven en wat er allemaal is gebeurd, en ook wat mijn eigen aandeel is geweest dat het niet harmonieus verliep.
Ik geef eerlijk toe dat ik mensen heb gekwetst en emotionele schade heb berokkend.
Ik ben bereid dit eerlijk uit te spreken naar die mensen. Ik doe dit alleen als het oprecht gemeend is en niet om iets terug te krijgen of gedaan te krijgen van die persoon. En ik doe dit niet als ik voel dat het beter is voor die ander om dit niet te doen.
Ik vertel aan anderen wat dit proces met mij heeft gedaan, hoe het mijn leven verandert en verbetert.
Groetjes, Anna