Mijn wanhopig verhaal

Wij hebben ingezien dat wij machteloos waren ten opzichte van onze relaties en dat ons leven onbestuurbaar was geworden.
Plaats reactie
Bericht
Auteur
Lolita142
Berichten: 2
Lid geworden op: do apr 09, 2009 7:36 pm
Locatie: Amsterdam

Mijn wanhopig verhaal

#1 Bericht door Lolita142 » zo nov 22, 2009 4:00 pm

Mijn verhaal
Ik kan nog niet op het verborgen forum posten vandaar mijn verhaal hier op het open forum.
Waar ik moet beginnen weet ik eigenlijk niet, ik zie de dingen nog niet helder. 1 ding weet ik wel en dat is dat ik dringende hulp nodig heb.
Vanaf mijn 19e zat ik in een relatie die mijn droom en lichtpunt in het leven was. Alles draaide om hem, alles deed ik voor hem. Om zijn leven zo behaaglijk mogelijk te maken. Maar na een paar jaar kwam de onvrede en pijn. Ik vond dat hij niet genoeg voor me deed, vond hem egoïstisch en waarom koos hij ervoor zijn leven niet om mij te laten draaien?
Jarenlang liep ik rond met die gevoelens van onvrede, de strijd om hem mij te laten begrijpen en om hem te laten veranderen. Ik werd depressief, ben nog steeds depressief. Ik werd jaloers als hij ging stappen of wat leuks ging doen zonder mij. Op vakantie zonder mij. Ik werd ziekelijk jaloers en intens verdrietig. Ik voelde me in de steek gelaten, als een dweil behandeld, ik voelde me mislukt en ellendig. Ik belde hem wel 30 keer als hij een avondje weg was. Als de dood dat hij bij iemand anders was. Uiteindelijk was hij mijn controlerend gedrag zat. Hij had ruimte nodig om te ademen en zijn eigen dingen te doen. Toen was het hek van de dam. Radeloosheid, wanhoop, intense pijn, verdriet en voordurende eenzaamheid. Ik moest verhuizen.
Ik verhuisde en hij genoot van zijn vrijheid. Ik smeekte hem om aandacht, liefde, warmte en zijn tijd. Hij werd vervolgens gek van me. Wilde het uitmaken en vond dat het beter was alleen verder te gaan. Maar hoe meer hij dat zei hoe meer ik me vastklampte aan hem. Hoe zou ik verder kunnen leven zonder hem? De dood was steeds meer welkom.
En tot op de dag van vandaag is het nog steeds zo. Hij wil dat het weer goed komt maar heeft ruimte en tijd nodig. Ik snap dat niet, ik hou mezelf en hem voor dat het niet nodig is. Immers als we van elkaar houden dan zou dat toch genoeg moeten zijn. Ik kan niet slapen als ik hem niet heb gesproken. Onze gesprekken lopen steevast uit op ruzie. Ik ben als de dood dat er iemand anders is. Ik bel hem constant om mezelf er van te vergewissen dat dit niet zo is. Heb constante bevestiging nodig. Ik wordt zo ziek van mezelf en mijn gedrag. Het enige wat ik wil is dat hij ook zo van mij houdt. Ik ga er aan kapot en toch wil ik een relatie met alleen hem.

Anna
Site Admin
Berichten: 18422
Lid geworden op: vr nov 05, 2004 10:09 pm

#2 Bericht door Anna » ma nov 23, 2009 11:42 am

Hallo Lolita, welkom, een vraagje: heb je het boek 'Als hij maar gelukkig is' van Robin Norwood al gelezen?
Groeten, Anna

Lolita142
Berichten: 2
Lid geworden op: do apr 09, 2009 7:36 pm
Locatie: Amsterdam

#3 Bericht door Lolita142 » ma nov 23, 2009 1:43 pm

Anna schreef:Hallo Lolita, welkom, een vraagje: heb je het boek 'Als hij maar gelukkig is' van Robin Norwood al gelezen?
Groeten, Anna
Ja ik heb het boek gelezen. Zie ook duidelijk de kenmerken van relatieverslaafde vrouw in mezelf. Zo pijnlijk en verpletterend.

stromend
Berichten: 8
Lid geworden op: zo mei 30, 2010 12:37 pm
Locatie: Boskoop

#4 Bericht door stromend » zo mei 30, 2010 12:49 pm

Hallo,ik ben vandaag nieuw hier.
Ik ben een alleenstaande mama met 4 mooie kinderen.
Verdiet heb ik,zolang heb ik mezelf weggecijferd,dacht ik dat het allemaal aan hem lag,hij deed zo weinig voor mij,ik hoopte zo als ik me maar aanpaste en lief zou zijn,waar hij ook om vroeg,want als ik niet lief was kon hij dat ook niet zijn.Ik ben na mijn scheiding,4 jaar geleden in therapie gegaan,van alles al ondernomen.
Dit jaar is er een ommekeer in mezelf gekomen,ik moet gaan veranderen.
Ik heb via via het boek van Robin Norwood in handen gekregen,wauw wat een inzichten en zeker ook verdriet.
Maar gelukkig mag ik mezelf prijzen,ik ga nu op zoek naar mezelf!
En is dat het toch wel allemaal waard geweest,ik heb die man moeten leren kennen anders had ik hier niet kunnen komen en wie weet hoe ik ongelukkig ik nog verder moest gaan.
Er is hoop!!
En zeker voor iedereen die nu is begonnen aan de zoektocht naar zichzelf.
Ik vindt het erg fijn om hier te zijn en de herkenning te mogen lezen en te mogen delen.
Liefs van stromend.
Genezen en Herstellen van de emotionele gemanipuleerde innerlijke pijnlijke plekken,een gezonder sterker evenwicht in mezelf kan ontstaan.
En vandaar uit mijn kinderen op een gezonde manier begeleiden in hun emoties!

Plaats reactie