Stap één

Wij hebben ingezien dat wij machteloos waren ten opzichte van onze relaties en dat ons leven onbestuurbaar was geworden.
Gesloten
Bericht
Auteur
Anna
Site Admin
Berichten: 18422
Lid geworden op: vr nov 05, 2004 10:09 pm

Stap één

#1 Bericht door Anna » za jan 09, 2010 2:33 pm

Stap één

Wij hebben ingezien dat wij machteloos stonden tegenover onze relaties en dat ons leven onbestuurbaar was geworden


We stonden machteloos....

Tegen de tijd dat we de weg naar de groep gevonden hebben, weten we dit diep in ons binnenste al. Misschien willen we nog niet aan onze machteloosheid denken, laat staan erover praten, omdat het idee angstaanjagend is. Maar we zijn naar de groep gekomen omdat we geen alternatieven meer hebben. We hebben ze allemaal uitgeprobeerd en er is niets dat werkt. We zijn opgegroeid met het idee dat we 'het' nooit mogen opgeven, dat we de moed er moeten inhouden, dat we 'erdoor' moeten. Dit idee wordt door onze maatschappij sterk aangemoedigd: je moet knokken. Daarom wordt er ook zoveel geknokt, en zitten we allemaal vol blauwe plekken. 'De aanhouder wint' werd ons verteld, maar wat hebben we eigenlijk gewonnen? Een doos vol trucs. Wat zit er in onze trukendoos? Technieken, dikwijls al van in de wieg aangeleerd, om mensen te manipuleren en alles naar onze hand te zetten. Grote en kleine leugens waarmee we onszelf en anderen wijsmaken dat de werkelijkheid niet is zoals ze is. Met onze laatste krachtinspanning en het laatste sprankje hoop proberen we nog dat ene te bereiken dat we nodig hebben om gelukkig te zijn. Als we die ene man zover kunnen krijgen dat hij verliefd op ons wordt en hem aan ons kunnen binden, dan, dan is ons leven perfect. We vergeten daarbij dat we met een ander mens te maken hebben, die net zo goed als wij behoeften heeft en vrij wil kunnen kiezen, die het recht heeft fouten te maken en er verantwoordelijk voor te zijn. We doen dit niet alleen met mannen. We willen een perfect huis, perfecte kinderen, een perfect gezin, een perfecte baan met een perfecte baas en perfecte collega's, een perfecte auto en perfecte vrienden die het nooit beu worden ons te bewonderen. Je merkt het al: we zijn op zoek naar een ideale wereld, een sprookje. De wereld zoals ze echt is kunnen we niet verdragen. Dus proberen we haar te veranderen, en als dat niet lukt zoeken we naar de roes van de eeuwige verliefdheid, zodat we de wereld niet meer hoeven te zien zoals ze is. Dit hoeft niemand ons kwalijk te nemen, want voor velen van ons is het leven inderdaad ook hard geweest, al vanaf onze geboorte.

Onbestuurbaar...

Het noodlot wil dat we voor dit soort relaties mensen nodig hebben die net zoals wij de werkelijkheid niet willen zien en een even grote trukendoos hebben als wij. Zij hebben ook zo hun lijstje van al de dingen die wij zouden moeten zijn om hen gelukkig te maken. Zo ontstaat er een machtsstrijd tussen twee mensen met een sterk ontwikkeld controlegedrag, een ijzersterke wil en een vast geloof in doorzetten. Zo'n strijd kent geen winnaars en is niet echt een klimaat voor een sprookje. Het sprookje wordt steeds minder waar, de droom raakt steeds verder weg, en we raken op zijn best uitgeput, en op zijn ergst in levensgevaar. Omdat we zoveel tijd en energie hebben gestoken in een relatie die onmogelijk kan worden wat wij willen, glipt ook de rest van ons leven door onze vingers. We verliezen ons werk, ons huis, onze kinderen, onze vrienden en het ergst van al: we verliezen onszelf. We verliezen zelfs onze wilskracht. We zijn stuurloos en hebben geen greep meer op wat er in ons leven gebeurt.

We komen tot het inzicht dat we onze relaties, en degenen waarmee we die relaties hebben, niet onder controle kunnen houden. We weten niet meer hoe we uit onze benarde positie moeten geraken. Hetgeen we wilden controleren, houdt ons nu in bedwang: we zijn verslaafd, geketend door onze passies, onze wil en onze dromen..

Bij het zetten van stap één ontdekken we onze eerste spirituele waarheid. Dit is geenszins het einde van alles. Wanneer we toegeven dat we machteloos zijn en dat ons leven onbestuurbaar is geworden, wanneer we onze wilskracht en onze eigen wil neerleggen, onze ideeën en ons geknok opgeven, wanneer we ons overgeven aan ons leven zoals het nu is, verslaving en al, staan we voor het begin van iets nieuws. We ervaren iets waar niemand ons ooit iets over heeft verteld: overgave is de weg naar bevrijding.

Anna
Site Admin
Berichten: 18422
Lid geworden op: vr nov 05, 2004 10:09 pm

#2 Bericht door Anna » di mar 30, 2010 2:16 pm

Stap 1 (een kortere versie)

Wij erkenden dat wij machteloos stonden tegenover de obsessie om controle te krijgen over onze relatie(s) en dat ons leven onleefbaar was geworden.

We moesten erkennen dat we niet in staat waren onze relaties zo in te richten zoals wij dat wilden en dat daardoor ons leven onleefbaar was geworden. Dit is geen gemakkelijke stap. Maar alleen als we onze machteloosheid en ons onvermogen erkennen, zijn we in staat de deur naar herstel te openen.

Lang hebben we onszelf en anderen proberen wijs te maken dat het allemaal best goed ging. Dat we niet geobsedeerd waren door de problemen in onze relatie. Maar telkens opnieuw lieten we zien dat we een dwangmatige behoefte hebben om controle te hebben over onze partner en onze relatie.
Ontkenning, schuldgevoelens, schaamte, isolatie en totaal controleverlies waren het uiteindelijke resultaat van ons gedrag.
De erkenning machteloos te staan tegenover deze obsessie stelt een mens voor een beslissing. Er kan nog slechts uit twee wegen gekozen worden: de weg van herstel, of die van de hoop dat onze partner zal veranderen uit liefde voor jou.

We geven toe dat deze keuzemogelijkheid de stap nog moeilijker maakt. Iemand die aan de relatie verslaafd is hunkert er vaak naar te leven zonder obsessie, maar vreest anderzijds het moment waarop er niet meer te regelen, controleren en manipuleren valt. Wij van de A.R. kennen die hunkering en vrees.
Pas toen wij onze oude manier van leven niet meer konden verdragen werden we bereid te veranderen en kon het programma voor ons werken, zoals het al voor veel anderen werkt. Vanaf dat moment zijn wij in staat het gevecht met onze partner op te geven en datgene te doen wat noodzakelijk is om een beter leven te krijgen.

Als we de eerste stap zetten, zitten we vol angst en twijfel, voelen we ons eenzaam en verward. Maar in de A.R. zien we dat het mogelijk is een leven op te bouwen in vrijheid, een leven zonder obsessie naar onze partner toe. We vinden hoop en leren omgaan met onze gevoelens van eenzaamheid en leegte. Als we toegeven dat we machteloos zijn en niet in staat om de relatie te hanteren, openen we de deur naar een macht groter dan wijzelf die ons kan helpen. Waar we vandaan komen is onbelangrijk, wat telt is waar we naartoe gaan.

God helps those, who help themselves

Gesloten