Stap twee
We kwamen tot de overtuiging dat een Macht Hoger dan wijzelf ons weer geestelijk gezond kan maken
In stap één hebben we toegegeven dat we machteloos staan tegenover relaties en ons eigen dwangmatig gedrag. Zo komen we vanzelf bij stap twee. We beginnen in te zien waartoe onze vroegere overtuigingen en opvattingen hebben geleid. "Kwamen tot de overtuiging" wil zeggen dat we eerder óf geen overtuiging, óf een verkeerde overtuiging hadden. Het resultaat hiervan is dat we machteloos stonden en dat ons leven onbestuurbaar was geworden. Voor sommigen van ons bestond alleen maar geloof in eigen wilskracht. Geloven in een Hogere Macht was niet nodig. Totdat we stap één hadden gezet, en onze machteloosheid toegaven, werden we uitsluitend gedreven door wilskracht. Het idee van een Hogere Macht die de touwtjes in handen had, kwam niet bij ons op. Maar, doordat ons leven anders is uitgepakt dan we verwachtten, hebben we in stap één de moed en het vertrouwen gevonden om onze oude ideeën en overtuigingen op te geven.
Stap twee is de Stap van de Hoop, het vertrekpunt voor onze spirituele reis. Bij Stap één, die van de Overgave, voelden we ons verdrietig, misschien zelfs wanhopig, en verslagen. Stap twee geeft ons nieuwe hoop. Langzaam, heel langzaam, groeit in ons het besef dat we er niet alleen voor staan, en dat iets of iemand ons helpt, indien we dat toestaan. Dit is onze kans om onze oude gedragspatronen te laten varen en een nieuwe levensstijl aan te nemen. Ons diepste verlangen is naar vervulling, we willen worden wat we diep in ons binnenste altijd al waren: onszelf. Naarmate we het idee van een Macht Hoger dan Wijzelf aanvaarden, gaan we gezonder functioneren. We krijgen een gevoel van vrede en gemoedsrust, dat we nooit eerder hebben gekend. We erkennen dat we menselijk zijn en leren leven met de beperkingen die het leven ons oplegt.
Beginnelingen verzetten zich vaak tegen twee dingen. Ten eerste het geloof in een Macht Hoger dan wijzelf. Dat is voor relatieverslaafde vrouwen ook begrijpelijk. Sommigen van ons hebben heel nare ervaringen gehad met de kerk en haar vertegenwoordigers. Bovendien wordt God overal als Hij bestempeld. Het laatste dat we willen, is weer een Hij, die vraagt dat we Hem laten begaan. De mannen in ons leven hebben ons geleerd dat dat niet altijd verstandig is. Soms kan er alleen maar hoop en vertrouwen komen, als we voor onszelf de Hogere Macht als een Zij beschouwen, en dat is zeker niet verkeerd. Wanhoop niet indien je in het begin dat geloof en vertrouwen niet vindt. Het komt als je er klaar voor bent. Zelfs de grootste mystici en geestelijken hebben momenten van twijfel. Dat is heel normaal en hoort bij ons mens-zijn. Terwijl we nog twijfelen, geloven we niet in de helende aanwezigheid van een Hogere Macht. Misschien kunnen we onmogelijk geloven dat zelfs een Hogere Macht ons van ons geobsedeerd gedrag kan genezen. Misschien voelen we ons zo slecht dat we geloven dat we geen aandacht van een Hogere Macht verdienen. Maar de macht staat écht Hoger dan wij, dan ons ongeloof. Ze is groter dan onze verslaving, dan onze partners, dan onze relaties. Klamp je daar voorlopig aan vast. Onze Hogere Macht is groter dan wat er met ons gebeurt. Zelfs als we niet in een onzichtbare macht kunnen geloven, zijn we toch bereid te leren van hen die ons zijn voorgegaan in het programma. Zij vertellen ons dat zelfs het kleinste beetje overgave en geloof in een Hogere Macht onmiddellijk tot resultaten leidt. Zelfs een klein beetje loslaten helpt. We merken dat datgene wat we zo vurig wilden en waar we ons zo voor uitsloofden, vanzelf gebeurt, "als bij wonder". Onze gemoedsrust werkt soms aanstekelijk en anderen reageren anders op ons. Onze relaties veranderen "als vanzelf". Ons geloof beloont zichzelf. Ons leven leek misschien onbestuurbaar, maar nu we in het Nieuwe Bestuur beginnen te geloven, komt er verbetering. Onze Hogere Macht vindt het zeker niet erg dat we bang zijn om ons over te geven en dat we eerst niet in haar durven geloven. Na een poos merken we dat we met die Hogere Macht een door slechts weinigen gekende, machtige energiebron aanboren, die voor ons de deur opent naar onvoorstelbare mogelijkheden.
Het woord God zet ons vaak op een verkeerd spoor. Voor vrouwen met een moeilijk verleden, lijkt God maar al te veel op hun vader of hun gewelddadige, cynische partner. Gebruik een ander woord, het doet er niet toe. Sommigen noemen hun Hogere Macht de Kracht van het Leven, hun Intuïtie, hun Geweten. Weer anderen geloven in de Kracht van de Natuur of de Aarde, of zien hun Hogere Macht in een bepaalde boom. Moderne Psychologen noemen haar het Hogere Zelf. Voor sommigen is het de Geest van de Groep, of het Twaalf Stappenprogramma. Je kunt haar gerust ook Liefde noemen. Zoek het begrip dat je het meeste vertrouwen en gemoedsrust schenkt, of leen even een woord van iemand anders, tot je het voor jezelf weet.
Het tweede waar men zich vaak tegen verzet, is het idee dat we niet geestelijk gezond zijn, dat we aan waanzin lijden. Waanzin staat in het woordenboek beschreven als "de onmogelijkheid om eigen zaken te behartigen en sociale plichten te vervullen...zonder de eigen ziekte te erkennen". Bij Al Anon beschrijft men waanzin als "steeds hetzelfde gedragspatroon herhalen, maar denken dat het resultaat deze keer anders zal zijn". Alles wat we doen om te controleren wat niet te controleren valt, is waanzin. Wanneer we voor het eerst naar het programma komen, beseffen we vaak niet hoe ziek onze gedachten zijn. We wijten onze toestand nog steeds aan gebeurtenissen buiten ons, in plaats van in te zien dat we voor ons eigen gedrag, en de gevolgen ervan, verantwoordelijk zijn. Velen van ons hebben karaktertrekken die ons voor de realiteit van het leven moesten beschermen. Sommige eigenschappen hebben we onszelf aangeleerd, veel hebben we van anderen overgenomen. Vaak werden we door onze omgeving aangemoedigd, zelfs gedwongen, om zo te worden. We werden uitdagend, overdreven zelfstandig, onverschillig, wrokkig, zelfingenomen, en deden aan zelfbedrog. Dit karakter alleen is genoeg om tot waanzinnig gedrag te leiden. Om verandering in ons leven te brengen, moeten we de moed hebben onszelf eerlijk te bekijken en onze waanzin toe te geven. Voor de alcoholist of drugverslaafde is dit makkelijker, want hun verslavingsgedrag is duidelijk zichtbaar. Voor relatieverslaafden is dit moeilijker. Het enige wat tot ons doordringt, is dat we alsmaar dingen doen of relaties kiezen, die slecht voor ons zijn. Het is in het begin erg makkelijk om de waanzin in ons leven te zien als iets dat buiten ons gebeurt. Maar het is onze verantwoordelijkheid om ons bewust te worden van de mensen, plaatsen en dingen, die ons waanzinnig gedrag uitlokken. Wanneer we door ons zelfbedrog heen kijken, kunnen we het waanzinnige van ons gedrag aanvaarden. Zo komen we tot "emotionele nuchterheid".
Ons herstel vraagt geduld en begrip. We zijn allen uniek en herstel begint voor ieder van ons op een ander moment in het programma. Om in een Hogere Macht te geloven en onze waanzin toe te geven, moeten we nederig ons hoofd buigen. Gebrek aan nederigheid heeft geleid tot machteloosheid en stuurloosheid. Nederigheid is een begrip dat vaak voorkomt in het programma, en we leren al gauw inzien dat nederigheid niet hetzelfde is als vernedering.
Wanneer we onze machteloosheid en stuurloosheid hebben toegegeven, wanneer we een Hogere Macht en onze eigen waanzin aanvaarden, zijn we klaar voor stap drie, waar we onze wil en ons leven overdragen aan God. Er is geen haast bij. Ieder zet de stappen in haar eigen tempo. Een stap werkt pas als we er klaar voor zijn, en als de vorige stap goed is verwerkt. Het belangrijkste is onze bereidheid om de stappen te zetten.
Stap twee
Stap 2 (kortere versie)
Wij kwamen tot de overtuiging dat een kracht, groter dan wijzelf, ons gezond verstand terug kon geven.
De eerste stap laat ons achter met de behoefte aan iets dat ons kan helpen met onze machteloosheid. De eerste stap laat een vacuüm in ons leven achter. We moeten iets vinden om dat gat te vullen. We moeten leren hulp te aanvaarden.
Dat is moeilijk omdat we van onszelf zijn gaan denken dat we heel bijzonder zijn. We hebben ons geïsoleerd met onze geheimen, maar achter de schijnwereld waarin we leefden zat een diepe eenzaamheid.
Waanzin is dezelfde fouten herhalen en andere resultaten verwachten.
Pas nu beseft men ook hoe het komt dat al die goede raad van partner, ouders, vrienden, kinderen enz. nooit geholpen heeft. Voor mensen die hunkeren naar liefde is het uitermate moeilijk een deskundig adviseur te vinden. En nu is dit het wonderlijke; de leden van de groep die zich ontworsteld hebben aan de hunkering naar gemiste liefde, kennen uit hun eigen levenshouding, de gewoonte en de streken van relatieverslaafden. Dat maakt het zoveel gemakkelijker om met hen te praten.
Als we proberen te stoppen met de dwangmatige behoefte om de ander te veranderen in een liefhebbende partner beginnen wij de pijn van ons leven te voelen. Die pijn dwingt ons te gaan zoeken naar een kracht groter dan wijzelf die onze obsessie kan wegnemen.
Hoe we die kracht begrijpen is onze zaak. We kunnen het "de groep", "het programma", of "God" noemen. De enige suggererende leidraad is dat deze kracht liefdevol is, zorgzaam en groter dan wijzelf.
We hoeven niet religieus te zijn om dit idee te accepteren, maar door er ons onbevooroordeeld voor open te stellen zullen we vroeger of later de hulp vinden die we nodig hebben.
We praten met en luisteren naar anderen. We zien anderen herstellen en zij vertellen hoe dat voor hen werkt. We gaan bewijzen zien van een kracht die niet helemaal verklaard kan worden. Hoe meer bewijzen we zien, hoe meer we het bestaan van een kracht, groter dan wijzelf, gaan accepteren.
Neem nu niet teveel hooi op je vork. Als je jezelf voorneemt de komende vierentwintig uur niet te verliezen in obsessie om je partner te veranderen, is dat al genoeg. In vierentwintig uur kun je de situatie redelijkerwijs overzien. Grote beloftes wekken alleen maar spanningen op en spanningen drijven een relatieverslaafde in de obsessie. Wanneer we leren op de kracht groter dan wijzelf te vertrouwen, beginnen we over de angst voor het leven heen te komen.
Wij kwamen tot de overtuiging dat een kracht, groter dan wijzelf, ons gezond verstand terug kon geven.
De eerste stap laat ons achter met de behoefte aan iets dat ons kan helpen met onze machteloosheid. De eerste stap laat een vacuüm in ons leven achter. We moeten iets vinden om dat gat te vullen. We moeten leren hulp te aanvaarden.
Dat is moeilijk omdat we van onszelf zijn gaan denken dat we heel bijzonder zijn. We hebben ons geïsoleerd met onze geheimen, maar achter de schijnwereld waarin we leefden zat een diepe eenzaamheid.
Waanzin is dezelfde fouten herhalen en andere resultaten verwachten.
Pas nu beseft men ook hoe het komt dat al die goede raad van partner, ouders, vrienden, kinderen enz. nooit geholpen heeft. Voor mensen die hunkeren naar liefde is het uitermate moeilijk een deskundig adviseur te vinden. En nu is dit het wonderlijke; de leden van de groep die zich ontworsteld hebben aan de hunkering naar gemiste liefde, kennen uit hun eigen levenshouding, de gewoonte en de streken van relatieverslaafden. Dat maakt het zoveel gemakkelijker om met hen te praten.
Als we proberen te stoppen met de dwangmatige behoefte om de ander te veranderen in een liefhebbende partner beginnen wij de pijn van ons leven te voelen. Die pijn dwingt ons te gaan zoeken naar een kracht groter dan wijzelf die onze obsessie kan wegnemen.
Hoe we die kracht begrijpen is onze zaak. We kunnen het "de groep", "het programma", of "God" noemen. De enige suggererende leidraad is dat deze kracht liefdevol is, zorgzaam en groter dan wijzelf.
We hoeven niet religieus te zijn om dit idee te accepteren, maar door er ons onbevooroordeeld voor open te stellen zullen we vroeger of later de hulp vinden die we nodig hebben.
We praten met en luisteren naar anderen. We zien anderen herstellen en zij vertellen hoe dat voor hen werkt. We gaan bewijzen zien van een kracht die niet helemaal verklaard kan worden. Hoe meer bewijzen we zien, hoe meer we het bestaan van een kracht, groter dan wijzelf, gaan accepteren.
Neem nu niet teveel hooi op je vork. Als je jezelf voorneemt de komende vierentwintig uur niet te verliezen in obsessie om je partner te veranderen, is dat al genoeg. In vierentwintig uur kun je de situatie redelijkerwijs overzien. Grote beloftes wekken alleen maar spanningen op en spanningen drijven een relatieverslaafde in de obsessie. Wanneer we leren op de kracht groter dan wijzelf te vertrouwen, beginnen we over de angst voor het leven heen te komen.