Video van Kukuru met Vilna van Betten:
https://www.youtube.com/watch?v=MmKB8LWyfDg
De oefening begint op 12:16. Leg je linker hand op je hart....
Bij de vraag 'wat moest ik doen om aandacht te krijgen?' was mijn antwoord eerst: ik kreeg geen aandacht. En daarna: mijn gevoelens en behoeften verbergen, voor mezelf houden, accepteren dat ze 'fout' zijn en geen aandacht vragen. Aandacht vragen was: in de hel stappen, schreef ik in mijn dagboek. Gestraft worden, afgewezen worden, gekwetst worden in het diepst van mijn ziel. Door dit antwoord viel er veel op zijn plaats! Mijn vader was arts, internist, ik kreeg alleen aandacht als ik ziek was. Maar ook niet echt, geen liefde.
Deze informatie heeft geleid tot allerlei nieuwe inzichten.
Ik vroeg aan mezelf: wat gebeurt er als ik dat idee los laat, dat ik ziek moet zijn? Als ik niet meer aldoor ziek ben? (of het gevoel heb dat ik ziek ben) Wat ik dan voel is: dat er van alles op mij afkomt, dat ik bloot ben en geen verweer heb, dat ik van alles moet kunnen wat ik niet kan, wat 'normale' mensen wel allemaal kunnen. Allemaal verwachtingen waar ik niet aan kan voldoen. Ik moet dan dus leren voor mezelf op te komen zoals ik zelf ben (niet 'normaal'), zonder de bescherming van dat 'excuus' (dat ik ziek ben), met de gevoelens en behoeften die ik echt heb en waarvan ik heb geleerd dat ze niet normaal zijn, niet oké ('fout'). Dat is de volgende uitdaging. Mezelf serieus nemen naar anderen toe.
Het is de moeite waard om deze oefening te doen! Daarom wilde ik die hier graag delen.
Groet,
Anna