Genezen: het mooiste kado dat je jezelf kunt geven

Voor reacties en suggesties e.d.
Plaats reactie
Bericht
Auteur
blue
Berichten: 203
Lid geworden op: do dec 22, 2005 8:51 am

Genezen: het mooiste kado dat je jezelf kunt geven

#1 Bericht door blue » zo dec 08, 2013 7:36 pm

Het is lang geleden dat ik hier ooit deelnam.
Het was voor mij ook goed om hier te vertrekken
en op eigen wijze mijn helingsproces te vervolgen.
Een pijnlijke en vaak ook vermoeiende,
maar ook heel mooie ontdekkingstocht was het gevolg.

Voorheen een belevingswereld vol verwarring, angst, boosheid,
verdrongen trauma's, jezelf aangeleerde overlevingsmechanismen
die opeens als een vals pantser zwaar om je heensluit
en waar ik uit wilde!

Het kan lang duren, maar stapje voor stapje, als je echt wilt...
net als bij een drugs of alcoholverslaving,
kun je ook uit je eigen verslaving stappen.
De verslaving aan het continue creeeren van situaties
waarin je je oude pijn bevestigd krijgt
en blijft lijden ipv volop te leven en van jezelf te houden.

Ware liefde, zeker die voor jezelf, doet namelijk 0,0 pijn. :)

Die ervaring was het wel de indrukwekkendste in het hele proces.
Ik geloof dat ik dagenlang gedanst heb,
zo blij was ik dat ik weer bij die kern in mij, de eigenliefde,
terug was gekomen.

Zelfs nu, na lange tijd dat ik mezelf hervond,
word ik nog wel eens wakker met verbazing concluderend: ' huh?
waar is al het lijden gebleven, waar is de pijn gebleven?
...het is echt weg....er is geen voedingsbodem meer voor"

Ja, genezen is een prachtig vaak lang proces,
en precies zoals iemand na een zwaar auto-ongeluk soms jaren moet revalideren,
met veel pijn en moeite elk spiertje en botje weer in de goede
bewegingsstand moet zien te krijgen/te ontwikkelen,
doet ook ons proces pijn......pijn...pijn.
Maar dat is dan een genezende pijn.
Die voelt anders dan de pijn die je als verslaafde vrouw dagelijks voelt. ;)


Ik kwam hier eigenlijk, omdat ik door een tekst op internet
weer even herinnerd werd aan dit forum.

Ik plaats het alsnog voor jullie,
al zal het voor velen natuurlijk al duidelijk zijn.
Wens jullie toe dat er een punt in je leven komt dat er,
door welke gebeurtenis dan ook,
opeens dat lampje in je gaat branden
en je een heel andere weg in doet slaan dan je voorheen
gewend was.
Op alle fronten, zowel emotioneel, intellectueel
als ook in je dagelijks leven qua het ontplooien van je talenten
die door alle dramatiek amper benut konden worden.

Je verliest niks als je hem(haar/hen) laat gaan.
Ook al vrees je de leegte en heb je hem nodig als een drug,
wachtend op de dag dat hij jou bevestigt dat jij er mag zijn.
De dag dat hij eindelijk voor jou kiest,
de dag dat hij eindelijk inziet dat jij het bent.

Prachtige vrouw maak van hij, IK.
Jij mag jou erkennen, jij mag voor jou kiezen.

De pijn die je vreest is het sterven van een strategie.
Wanneer je gewend bent om jezelf weg te geven en je stopt daarmee,
laat je het patroon dat deep down dacht dat je dit nodig had om te overleven, sterven.
Ga er door heen, helemaal. Ga door de pijn heen.
Heel je wonden die maken dat jij jezelf weggeeft.
Ga naar de wortel.
Wees nieuwsgierig naar jou.


Mijn nimmer aflatende nieuwsgierigheid naar mijzelf is absoluut mijn redding geweest. :)

alle liefs en doorzettingsvermogen toegewenst
xxx

Blue

Anna
Site Admin
Berichten: 18422
Lid geworden op: vr nov 05, 2004 10:09 pm

#2 Bericht door Anna » di dec 10, 2013 9:10 am

Bedankt voor het delen Blue. Boeiend wat je schrijft. En leuk om jou hier weer eens tegen te komen.
Groetjes, Anna

blue
Berichten: 203
Lid geworden op: do dec 22, 2005 8:51 am

#3 Bericht door blue » za dec 21, 2013 9:03 am

Hallo Anna,

Gaat het jou goed?
Het is bewonderenswaardig hoe jij je jaar na jaar inzet voor de 'verslaafde' vrouwen.
Velen zullen dit forum wel eens bezocht hebben tijdens hun zoektocht op google,
op zoek naar antwoorden waarom hun leven zo gaat zoals het gaat en alles behalve bevredigend is.
Al die vrouwen, of ze hier nu deel zullen nemen of niet,
worden toch even aangeraakt door jouw keuze ooit, om langlang geleden dit forum op te zetten. ;)
En zo ontsteek jij bij iedere vrouw (en ook bij menig man die hier evengoed voorbij komt) wel ergens een lichtje....hoe dan ook.
En hopelijk bij velen het startpunt om ook werkelijk de blik naar binnen te willen richten en te gaan werken aan hun genezing......


Ja, het is even tereuglezen en terugblikken op een deel van mijn leven
en dan nu met heel andere ogen/beleving.
Soms pink ik nog een traan weg, maar meestal zit ik met een berustende glimlach,
omdat ik weet dat het nu goed is,
en dank ik zogezegd god op mijn blote knieen
dat ik uit mijn destructieve cirkel heb kunnen breken.


Norwood schrijft ergens:
"een vrouw die eenmaal op weg naar genezing is/genezen is,
verschilt in alle opzichten van de vrouw 'die nog te veel liefheeft'.

En dat klopt, al kon ik daar 25 jaar geleden, toen ik haar boeken voor het eerst las, totaal geen voorstelling bij maken.

De rust die in mij en in mijn leven is ontstaan, had ik niet aan elkaar kunnen dromen. Ik wist niet eens hoe dat eruit zou zien, het het zou voelen....
Soms verbaast het me werkelijk nog.
Dan kijk ik achterom om te ontdekken of de chaos en alle destructie en pijn toch niet stilletjes achter me aansluipt en me alsnog weer gaat inhalen. ;) Niet dus.

En ja, je leven zal niet zonder verdriet zijn, niet zonder verlies, niet zonder nare ervaringen, niet zonder pijn.
Pijn voelen, rouwen en omgaan met moeilijke situaties (en 'moeilijke' mensen die je kunnen verwonden) hoort bij het leven.
Maar ik ervaar dat ik er compleet anders mee omga en bovenal mezelf niet meer kan verliezen.
Oprechter liefdevoller naar die ander EN jezelf toe.

Maar dit alles pas na intensieve traumaverwerking in de beslotenheid van een vertrouwde 1-op-1-werk-constructie.
Dat had ik nodig en dat werd me pas goed duidelijk toen ik hier een tijdje ronddoolde en voelde hoe ik mezelf totaal verloor binnen een groep.
Dus ook mijn bezoek aan jouw forum hier is goed geweest omdat het mijn diepste wonden triggerde en ik daarna op zoek ging naar mijn complete levensverhaal en dat op een voor mij helende manier.
Dat lichtje werd er bij mij ontstoken...ik zag wat me te doen stond.

50 geworden inmiddels, het is allemaal goed zo en symbolisch sluit ik veel af.
Wellicht kwam ik daarom nog even om het hoekje kijken. ;)

Bedankt Anna, voor het mogen binnenwippen hier en er destijds met veel kabaal weer uit weg mogen lopen.
Het heeft mij gebracht waar ik nu ben. xxx

Anna
Site Admin
Berichten: 18422
Lid geworden op: vr nov 05, 2004 10:09 pm

#4 Bericht door Anna » za dec 21, 2013 2:47 pm

Wat een lief en mooi bericht Blue. Dank je wel. En zo fijn om te horen hoe het nu met je gaat. Bedankt voor het delen.
blue schreef:Norwood schrijft ergens:
"een vrouw die eenmaal op weg naar genezing is/genezen is,
verschilt in alle opzichten van de vrouw 'die nog te veel liefheeft'.
Ik weet wat je bedoelt. Ik heb het even opgezocht. Het staat op de eerste bladzij van hoofdstuk 10 'De weg naar herstel':

"Maar een vrouw die haar gewoonte om te zeer lief te hebben de baas is geworden, is volkomen verschillend van wie en wat ze was vóór haar genezing."

Mijn leven en hoe ik met de dingen in mijn leven omga verschilt ook van wie ik was toen ik met het Norwood-programma begon. De chaos en de drama's zijn verdwenen (al heel lang). Ik heb een nieuwe manier gevonden om met mijn emoties en frustraties en machteloosheid om te gaan. Maar ik heb ook al lang geen relatie met een man gehad. Dat is niet mijn bedoeling, ik zou dat wel graag willen, en ik denk ook wel dat dat zal gebeuren. Maar ik heb dit overgegeven aan mijn hogere macht (zoals dat in het programma heet). Ik vertrouw erop dat alles gaat zoals de bedoeling is.

Ik loop nog wel regelmatig tegen mijn beschadigingen en gevoeligheden aan. Die zijn niet weg. Maar de manier waarop ik daar nu mee omga verschilt van hoe ik daar vroeger mee omging (zie 'Mijn methode, Anna'). Ik zie mijzelf niet meer als slachtoffer van wat mij is aangedaan, ik zie dat nu als ervaringen waar ik door kan groeien, en dat groeien (spiritueel) is nu heel belangrijk voor mij geworden. Ik heb mijn beschadigingen en gevoeligheden 'geadopteerd' (dit woord klopt eigenlijk niet, want ze hoorden altijd al bij mij) en probeer er met al mijn toewijding en liefde voor te zorgen. Daardoor ontstaat er geen 'strijd' meer met andere mensen. Maar ik voel me ook niet meer aangetrokken tot die mensen met wie die 'strijd' zou kunnen ontstaan (zoals vroeger). Mensen die niet (zoals ik zelf) op een liefdevolle en respectvolle manier met mij omgaan (dat verschil voel ik nu heel goed!). Ik denk dat deze dingen het grote verschil maken in mijn leven.

En doordat ik mijzelf zo goed begrijp en mijn liefdevolle aandacht geef, kan ik dat ook aan anderen geven (mijn mede 'Norwood-vrouwen'). En dat te doen geeft mij nu voldoening, is 'vervullend' voor me. Daardoor is de behoefte aan een man in mijn leven meer op de achtergrond. Ik zie wel wat er komt in mijn leven. Het is goed.

Bedankt voor je waardering voor dit forum.
Groetjes, Anna

blue
Berichten: 203
Lid geworden op: do dec 22, 2005 8:51 am

liefdevolle omgang met jezelf

#5 Bericht door blue » zo dec 22, 2013 12:47 pm

Hoi Anna,

Goed om dit te lezen van jou!
We waren zo gewend geraakt aan 'struggle for life' hee?
Terwijl het op die manier niet hoeft en ook niet echt lonend blijkt te zijn.

Een laatste opmerking wil ik nog maken, uit eigen ervaring.
Zodra je liefdevol met jezelf hebt leren omgaan,
je grenzen duidelijk hebt leren aangeven naar de ander,
je niet meer laat verwonden door het destructieve gedrag van de ander.
als je je eigen schadelijke verslavingsgedrag niet meer nodig hebt om te overleven,
dan biedt je daardoor juist die ander (die jou in jouw beleving zo verwond heeft) ook de kans om aan haar/zijn genezing te werken.

Het is een kettingreaktie, is mijn ervaring.

Genezen is dus niet alleen het mooiste kado dat je jezelf kunt geven maar je geeft de ander ook de mogelijkheid terug om eigen leven op orde te brengen.

We denken als 'norwood-vrouwen' vaak dat we zo behulpzaam etc etc etc,
maar ohohoh...wat ontnemen we de andere volwassene daarmee zijn/haar zelfbeschikkingsrecht.

December, eindejaarsbezinning. ;)
Ik wens een ieder helderheid toe, verdraagzaamheid (naar jezelf en de ander)
en een lampje voor in duistere tijden om je eigen weg te kunnen blijven vervolgen. xxx

Plaats reactie