Should I stay or should I go...

[Producent]

Hallo...
Ik wil hier mijn verhaal doen, omdat ik het idee heb dat ik hier op de juiste plek ben beland. Ik heb sinds 6 jaar een relatie met een man en we hebben twee kleine kinderen. Al vanaf het begin is de relatie met problemen en toestanden geweest. Hij heeft een hele beroerde jeugd gehad, hechtingstoornis, drugsverleden, gokverslaafd etc.
Zonder nu helemaal in te gaan op zijn dingen (want daar ben ik zo langzamerhand klaar mee), voel ik meer en meer dat er voor mijn gevoelens, teleurstellingen, verdriet, afwijzing.. geen plaats is. Alles draait om hem, zijn stress op het werk, zijn onvermogen mij te troosten, überhaupt naar me te luisteren of een (persoonlijk) gesprek aan te willen gaan. Ik ben het al een hele tijd spuugzat. Twee jaar gelden ben ik opgestapt met mijn dochter die toen anderhalf was. Ik wist dat ik het niet meer op die manier in de relatie wilden zijn, maar hoe dan wel.. Relatietherapie volgde (welgeteld 3 x).. we hadden en hebben het niet breed, dus die sessies hakten erin. We zouden het samen wel oplossen. Dat lukte redelijk, en we gingen er weer voor. Onze tweede dochter werd geboren en even, voor een half jaar leek het weer de goede kant op te gaan. Mijn man was voor zichzelf gestart en stortte zich helemaal op het werk. 70 uur in de week. In de avonden en nachten moest hij zich kunnen uiten (rust in zijn hoofd) en van lievelee lag ik iedere nacht alleen in bed, met onze jongste. In het begin was dat nog niet zo erg, ik had mijn handen vol, en zeker de dagen dat hij van half zes tot 23.00 uur weg was. Ik deed alles alleen. En als er nu nog veel intimiteit was, tijd om elkaar even in de ogen te kijken, te spreken over wat je bezighield.. niets. Hij wees me sexueel telkens af want hij was moe, als ik begon over dat ik wilde praten over emotionele zaken, dan riep hij dat zijn hoofd vol zat en daar geen behoefte aan had. Hij had letterlijk 'andere dingen aan zijn hoofd'. Ik probeerde dit te relativeren, hij HAD het ook druk. Maar ik OOK. Steeds moest het van mij komen en dan wees hij het weer af. Anderhalve maand geleden werd het werk hem allemaal teveel. Wanneer de kinderen speelden, was alle geluid hem teveel en trok hij zich terug, boven. Lag dagen te slapen of spelletjes te spelen op zijn mobiel. Wanneer ik hem vroeg wat er was, was hij 'gewoon moe'. Maar er was geen communicatie, geen vraag om begrip.. hij wilde erover praten als 'hij' daaraan toe was, niet eerder. Maar het leven met de kinderen ging gewoon door, en ik trok het niet meer. Die onvoorspelbaarheid.. dat gehang op de bank of boven en de totale stilte. Geen gesprek, alleen maar gesnauw.. 'ik wil rust, laat me met rust'... Ik dreigde op te stappen. "dan ga je maar'.. dan heb ik tenminste rust en meer van die dingen. Even leek er op een gegeven moment een lichtpuntje te zijn. De administratie werd hem teveel, de rekeningen.. Ik bood aan de administratie uit handen te nemen, zodat hij meer rust had. Nou ja, lang verhaal kort. Alles uitgezocht en ingeleverd bij de boekhouder. En er kon nog geen bedankje vanaf. Toen ik hem vroeg eventjes te kijken naar wat dingen in de map, kreeg ik een snauw (ik maakte hem wakker, hij was weer eens op de bank in slaap gevallen... en DAT moest ik natuurlijk niet doen. Ik was furieus!! Ik ben naar een psycholoog gestapt, ik wilde weten wat ik zelf kon doen om 'beter om te gaan met negativiteit in de relatiesfeer' etc. De psycholoog hoorde mijn verhaal aan en zei letterlijk na een uur. Ik kan je niet helpen. Eigenlijk hoort hij hier te zitten. Hij heeft duidelijk problemen met een emotionele relatie aan te gaan en loopt weg voor confrontaties. Het enige dat jij kunt doe is goed voor jezelf gaan zorgen.. en probeer de komende tijd je energie die je aan hem besteedde op jezelf te richten, stop met hem liefde geven die niet beantwoord wordt. Houd dit een tijdje vol en je zult zien.. dan barst op enig moment de bom. Hij zal het merken. En niet om hier iets mee te willen bereiken (want hij gaat toch niet meer veranderen), maar om jezelf sterker te maken. Je neemt genoegen met niks en het doet je pijn en hij haalt zijn schouders op. Dit mag niet in een relatie. Je hoort om elkaar te geven, op zijn minst naar elkaar te luisteren. Toen ik hem vertelde dat ik naar een psycholoog ging zei hij: nou goed hoor, als ik er maar geen last van heb. Mijn hart brak (opnieuw). Hoe ongevoelig kun je zijn tov je partner? En als hij nou eens eerlijk zou zijn... Maar goed, dat is het punt niet. Ik moet eerlijk zijn tov mezelf, en realistisch. Dit is NIET gezond. Ik heb het geboorterecht om goed behandeld te worden, en ik mag niet zo over me heen laten lopen. Maar dan... ? Ik heb het boek 'als hij maar gelukkig is' niet gelezen, maar een vriendin van mij heeft de titel ooit laten vallen. Het meest vreselijke vind ik nu, dat IK degene moet zijn die gaat opstappen. En dat daar zelfs geen gesprek over mogelijk is. Ik heb geen baan, geen geld (eigenlijk alleen schulden). Waar moet ik naartoe met twee kleine kinderen. En ergens.. .diep van binnen... hoop ik nog steeds dat hij wakker wordt. Dat hij het inziet... maar aan de andere kant weet ik ook dat dat niet gaat gebeuren... Hij is wie hij is en het is mijn eigen verantwoordelijkheid gelukkig te worden. Bovendien heb ik de plicht aan mijn kinderen ze te laten zien dat je dus zo NIET met je laat omgaan. Geen liefde, geen aandacht ... Zijn idee over onze relatie en onze 'geen connectie' is dat zodra we weer geld hebben, het geluk wel weer komt. En mijn idee is tegenovergesteld. Liefde en een band gaan VOOR andere dingen. Als er geen geld meer is, en je hebt elkaar verloren... wat heb je dan nog... ? Het meest frustrerende is nog dat ik het patroon herken. Meerdere vriendjes waren op de een of andere manier beschadigd. En ik heb een zeer groot hart... zie het goede in ieder mens... maar mijn grenzen zijn vervaagd. Ik LAAT het gebeuren. En dat vind ik voor mezelf heel verdrietig. Vooral zijn de praktische dingen enorme beren op de weg. We hebben zo'n mooi en fijn huis.. en dat 'ontneem' ik de kinderen ook.. Papa is hun alles (want de kinderen kan hij dan wel weer knuffelen). En natuurlijk zijn er ook veel goede kanten aan hem. Maar bottomline is... ik ben op dit moment ongelukkig en er is van zijn kant geen beweging om hier samen doorheen te komen, om zijn schouder aan te bieden. Ik vind dat een hele belangrijke basisvoorwaarde. Ik heb hem immers ALTIJD gesteund. En er is nogal wat voorgevallen. En HIJ was altijd in problemen, geldnood etc. Maar goed.. het is een lang verhaal geworden. Ik ga het boek bestellen en ondertussen proberen na te denken over een toekomst alleen met de kinderen, waarin ik weer kan genieten van kleine dingen en niet meer op mijn tenen hoef te lopen. Vrienden zeggen me... JE MOET WEG DAAR. En ik ben het ermee eens.. maar iets in mij wil het ook helemaal niet. Want je hoopt.. nou ja.. dat.. herkenbaar waarschijnlijk. Nou, hartegroet.. ik hoop van jullie te horen. Wie kan mij een paar inzichten geven hoe ik dit aanpak, waar moet ik aan denken.. Ik ben ontzettend sterk, daarom heb ik dit ook zolang volgehouden. Waarom ben ik dan niet zo sterk om op te stappen? Waarom laat ik dit mezelf aandoen?...

[saartje]

Hoi,

Ik ben hier ook vrij nieuw op dit forum.
Je verhaal is herkenbaar , helaas....
Ik ben bezig me los te worstelen van een man met zeer narcistische trekken, ik hebnu 2 jaar een relatie met hem. Wat was ik gecharmeerd van hem in het begin!
Toen had oogkleppen op, ik was zooo verliefd!
Ik had toen al moeten zien wie en wat hij was, ik was immers net gescheiden van mn man met ook zulke trekken. Ik begon weer lekker opnieuw!
Hij heeft zelfs in de gevangenis gezeten , hij heeft een delict gepleegd, mede door zijn persoonlijkheidsstsstoornis.En ik ben bij hem gebleven, ook toen ik hoorde van mensen die hem toen niet meer wilden zien dat hij niet spoort.
De ruzies begonnen vorig jaar al, maar hij wist me altijd weer bij hem terug te praten. Ineens lief zijn, schattinge dingen zeggen, sorry zeggen, steeds beterschap beloven....
En ik geloof het allemaal, dat is het ergste. Ik geloof nog steeds dat hij zijn best een keer gaat doen, en inziet dat hij zo niet moet doen.
Hij vernederd me zelfs keer op keer, en ik laat het toe. Hij is heel onaardig tegen mijn kindje, hij verdraagt niets van hem.
Vorig weekend kwam de druppel die mijn al overvolle emmer deed overlopen,
Hij was vreselijk humeurig en katte me weer heel vaak af. Mijn zoontje was er ook, en die kreeg de hele dag de volle laag, dat hij niet zo moet praten, stil moet zijn, niet aanstellen enzo...
Ik heb de dag volgehouden voor de goede orde, heb wel gezegd dat hij niet zo op mn zoontje moet vitten . Toen was meneer beledigd! En zo gaat het altijd.....HIJ is altijd zielig! Terwijl hij me altijd loopt uit te foeteren ..
Ik ben naar huis gegaan samen met mijn zoontje, en heb toen besloten dat het over en uit moet zijn, ik ben er klaar mee, ik kan niet meer!
Nu zit ik op de bank alleen te zijn, en ik mis die ellendeling nog ook!
Ik zit hem nu weer bij mezelf goed te praten, dat hij er ook niets aan kan doen hoe hij is,en dat ik me niet zo moet aanstellen.dat ik hem moet accepteren zoals hij is...
Dat het wel goed komt, ook deze keer weer.
Maar ik weet dat het niet goed komt, hij kan niet veranderen, dat moet ik ook niet meer proberen. Het kost me al mijn energie, ik heb al zo weinig...
Ik moet sterk zijn! Kan ik het? Ik wil het! Het moet!
Voor mijzelf, voor mijn kind.
Ik bid dat het me gaat lukken, maar ik heb een zwak voor hem, ik haat mezelf daarom. Want ik ben het waard om ook gelukkig te zijn.

Ik hoop voor ons dat we sterk zijn!
We verdienen beter....

Grts . Saartje

[Anna]

Hallo Producent en Saartje. Hebben jullie ook gelezen wat er staat bij 'Welkom! en lees hier meer over dit forum'? Bij het Gastenboek en het Prikbord. Want er is ook een Online Norwoodgroep. Die is op een besloten gedeelte van dit Norwoodgroep Forum.
Groeten, Anna

[saartje]

Hallo Anna,

Bedankt voor je tip, ik had dit inderdaad nog niet zelf ontdekt dat er ook een online hulpgroep is. Ik ga dit overwegen, maar ik moet eerst het boek gaan bestellen en lezen.
Is dit boek online te bestellen bij bv.Bol .com?

Grts.Saartje

[Anna]

Hallo Anna,

Bedankt voor je tip, ik had dit inderdaad nog niet zelf ontdekt dat er ook een online hulpgroep is. Ik ga dit overwegen, maar ik moet eerst het boek gaan bestellen en lezen.
Is dit boek online te bestellen bij bv.Bol .com?

Vast wel. Kijk maar:
http://www.bol.com/nl/p/als-hij-maar-ge ... 010718862/

En via Bol.com ook 2e hands exemplaren voor minder.

Verder: Informatie over Norwoodgroepen kun je vinden op mijn website www.norwoodgroep.nl bij 'Landelijke lijst Norwoodgroepen'. Ook informatie over Al Anon (voor partners en familieleden van alcoholisten), ACoA (voor volwassen kinderen van alcoholisten), CoDA groepen (voor codependents) en SLAA (Sex and Love Addiction Anonymous, groepen voor mannen en vrouwen) kun je vinden via mijn website in ditzelfde gedeelte:
http://www.norwoodgroep.nl/#_LANDELIJKE ... OODGROEPEN

Ook op het Norwoodgroep Forum prikbord kun je informatie vinden over Norwoodgroepen: http://www.norwoodgroep.nl/forum/viewforum.php?f=1

Op mijn website bij 'Relevante zelf-therapie methoden' kun je ook allerlei teksten vinden die je kunt gebruiken bij het werken aan jezelf: http://www.norwoodgroep.nl/#_RELEVANTE_ZELF_-THERAPIE

Hartelijke groet,
Anna

[Fan]

of bij: http://www.boekwinkeltjes.nl/uitgebreid ... =1&nieuw=1

groetjes fan