'Werken aan jezelf', volgens Anna

[Anna]

Ik hoor vrouwen die voor de zoveelste keer in een ellendige relatie zitten en die ze niet los kunnen laten wel es zeggen: 'nou werk ik al zó lang aan mezelf…!' (en nu zit ik nog in deze shit!). En als ik dan kijk wat ze bedoelen met 'werken aan zichzelf' zie ik dat ze daar heel andere dingen mee bedoelen dan ik zelf heb gedaan (en nog doe). Wat ik meestal zie is dat ze in een situatie zitten waarin al hun aandacht (en energie) gaat naar een man, en omdat ze voelen dat dat niet goed voor ze is proberen ze met wilskracht hun dwangmatige neigingen onder controle te krijgen. En dat is iets waarvan Robin Norwood zegt (en ik zelf ook heb ondervonden) dat het niet werkt. Iets met wilskracht onder controle proberen te krijgen werkt alleen een tijdje, omdat er van binnen niet wezenlijk iets is veranderd. Kijk maar naar mannen die slaan of drinken of gokken en beloven het niet meer te doen. Ze zeggen: 'ik heb er spijt van, ik ben veranderd, ik zal het niet meer doen', maar dat kán helemaal niet! want zo'n proces waarin iemand wezenlijk verandert heeft veel meer tijd nodig. Dus dat is misschien wel een welgemeende intentie, maar niet iets wat je ook werkelijk waar kunt maken.

Ik heb op een rijtje gezet wat in mijn ogen werken aan jezelf is, waar je als je het consequent doet en blijft volhouden jezelf en je leven werkelijk mee kunt veranderen. Ik zeg niet dat dit de enige methode is, of dat het de enig goede methode is, ik zeg alleen dat het MIJN methode is, een methode waar ik ook mee werk in mijn praktijk en waar ik andere vrouwen mee heb geholpen.

Dus hier komt wat volgens mij 'werken aan jezelf' is:

Iedere dag voldoende tijd nemen met jezelf alleen om bij jezelf te komen en in contact te zijn met jezelf.

Iedere dag opschrijven wat je die dag hebt meegemaakt aan emotioneel enerverende dingen, zowel positief als moeilijk en pijnlijk, en proberen inzicht krijgen in die gevoelens.

Alles doen om je kennis en inzicht in de ziekte uit te breiden door erover te lezen, tv programma's te bekijken, naar de groepen te gaan (Norwood, Al Anon, CoDA, SIA, OA) enz.

Iedere dag voldoende tijd voor jezelf nemen om jezelf te koesteren en dingen te doen die je fijn vindt en waar je van ontspant, zoals massage, yoga, meditatie, handwerken, tekenen, schilderen, muziek maken, naar rustgevende muziek luisteren, een wandeling maken enz.

Bewust moeite doen om de pijnlijke gevoelens die je ervaart te leren ondergaan (oefenen), in plaats van toe te geven aan je dwangmatige neigingen, wat juist een manier is om die pijnlijke gevoelens NIET te hoeven voelen.

Wanneer je dwangmatige neigingen voelt, contact maken met het onderliggende trauma door de oefening voor dwangmatigheid te doen. Je stelt je voor dat je het niet doet en kijkt dan wat voor gevoelens en gedachten er naar boven komen, en die opschrijven. Pas als je deze gevoelens hebt uitgewerkt kijken: 'en wat wil ik met deze situatie?' (zie voor een uitgebreidere beschrijving van de oefening voor dwangmatigheid het topic 'Dwangmatigheid' op dit forum)

Iedere dag bidden en vragen om hulp en leiding van je hogere macht (en erop vertrouwen dat die hulp er ook IS, ook al komt die in een totaal andere vorm dan jij verwacht of graag zou willen. "God gives you what you need, not what you want")

Als je bepaalde problemen hebt waar je je geen raad mee weet en waar je zelf niet uitkomt: het probleem op een briefje schrijven, om een oplossing vragen die zo goed mogelijk is voor alle betrokkenen, het bij een kaarsje leggen en er niet meer aan denken (ik weet, dat is moeilijk!). Iedere keer als je erover begint te piekeren tegen jezelf zeggen: o nee, dat hoeft niet, dat heb ik overgegeven aan 'boven', dus daar wordt aan gewerkt. Ik laat het los en vertrouw erop dat er een oplossing komt en dat ik het wel zal voelen als ik iets moet doen'. Dat kun je er ook bij vragen: 'wilt u het me laten voelen als ik iets moet doen?'

Gesprekken met een professionele hulpverlener om te werken aan je codependency symptomen, vooral de issues: eigenwaarde, grenzen en goed voor jezelf zorgen.
En om je verleden uit te werken. Dus met je therapeut (die geduldig en liefdevol naar je luistert) praten over alle pijnlijke dingen die je in je verleden hebt meegemaakt, en daarbij alle emoties naar boven laten komen en er werkelijk om 'rouwen' (door alle verdriet erover toe te laten en veel te huilen).

Het boek van Pia Mellody 'Facing Codependence' kan enorm helpen bij het je bewust worden wat er vroeger allemaal precies met je is gebeurd (in je emotionele ontwikkeling, en waardoor je nu bent zoals je bent met al je emotionele handicaps) en de verwerking daarvan. Dit boek heet in de Nederlandse vertaling 'Grenzeloos liefhebben'.

Het is vooral belangrijk dat je emotioneel bewustzijn ontwikkelt. Dit betekent dat je je in iedere situatie bewust bent wat je voelt, en waar deze gevoelens mee te maken hebben (uit je verleden), dus dat je je eigen gevoelens (en destructieve patronen) BEGRIJPT. Dit is de sleutel tot verandering in je leven, omdat je door dit bewustzijn verantwoordelijkheid kunt nemen voor je eigen gevoelens (geen slachtoffer meer) en je ZELF die erkenning en liefdevolle aandacht kunt geven aan je eigen gevoelens waar je behoefte aan hebt en die je in je leven (vooral als kind!) zo gemist hebt. En waardoor je niet langer de speelbal hoeft te zijn van andere mensen, omdat je dan niet meer de speelbal bent van je eigen emoties en onbewuste gevoelens (kindbewustzijn). Door emotioneel bewustzijn kun je zelf verantwoordelijkheid nemen voor je gevoelens en verliezen andere mensen macht over je (en jij over hen).

Dit bereik je door jezelf te trainen alles bewust te voelen wat je voelt, en te leren pijnlijke en overweldigende gevoelens te ondergaan (i.p.v. afleiding of verdoving), en al die gevoelens op te schrijven (John Gray zegt: dan praat je met je ziel). Je dagboek wordt dan je 'steun en toeverlaat' (de moeder waar je altijd naar hebt verlangd en nooit hebt gehad).
Succes!
Anna