Ook ik vond herkenning in het artikel "relatieverslaving" uit het blad psychologie. Het vreemde is dat ik nooit een slechte jeugd heb gehad en ik heb nooit aandacht te kort gehad.
De relatie die ik had is denk ik wel te emotioneel geweest.
Eerst was het bij hem emotioneler, nu bij mij.
Ik voelde me altijd alsof ik er voor hem moest zijn.
soms stond ik op het punt van uitmaken en dan dacht ik dat hij dat niet zou trekken en dan gaat zoiets denk ik groeien.
Het gevoel alsof ik er altijd moet zijn en als dat dan niet meer hoeft dan voel ik me leeg en nutteloos. Je kan niet verkroppen dat hij je niet meer nodig heeft. Elke aanleiding die hij geeft om er weer voor hem te zijn pak ik aan. Eigenlijk laat ik alles weer net zo hard toe. En als hij geen relatie met mij wilt, maar wel seks dan laat ik dat toe.
Hij heeft nu zijn emotionele problemen. Ik wil hem niet laten vallen en ik wil dat hij mij ook niet laat vallen terwijl hij dat soms wel doet. Het is haast wanhopig hoe ik probeer hem bij mij te houden. Het is wanhopig. En als hij daarna dan zegt dat hij toch niks wilt met mij dan is het alsof alles instort. Want ik wil zo graag geloven dat het anders is. Als ik bij hem ben en vooral als we seks hebben is het alsof we weer bij elkaar horen. Dan voelt het goed en denk ik niet na over dat het eigenlijk iets anders in elkaar steekt. Ik vraag me dan af wie er dan wel goed is voor hem en ik vraag me af wat ik verkeerd doe. Ik probeer zo mijn best te doen als ik er ben. Ik sta hem alles toe en af en toe betaal ik dingen voor hem. Het helpt niet maar dat wil ik op de een of andere manier niet inzien.
Nieuw hier
Hallo Tania,
Welkom hier op het forum. Ik hoop dat je de informatie over het Norwoodgroep Forum gelezen hebt en dat je weet dat het Gastenboek een open forum is waar iedereen kan meelezen.
Soms kan het zo zijn dat een moeder wel aan haar kinderen aandacht kan geven maar niet goed voor zichzelf kan zorgen, dus niet het voorbeeld kan geven van hoe je goed voor jezelf kunt zorgen, en het is meestal dat voorbeeld van hoe ze ZELF doen wat wij als kinderen overnemen, niet wat ze zeggen.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Groetjes, Anna
Welkom hier op het forum. Ik hoop dat je de informatie over het Norwoodgroep Forum gelezen hebt en dat je weet dat het Gastenboek een open forum is waar iedereen kan meelezen.
Misschien moet je dat toch nog es goed onder de loep nemen of op een andere manier naar kijken.Tania schreef:Het vreemde is dat ik nooit een slechte jeugd heb gehad en ik heb nooit aandacht te kort gehad.
Dit lijkt me toch wel een patroon dat je in je jeugd ontwikkeld hebt. Als er emotionele aandacht was geweest voor jou op momenten dat je het nodig had en op de manier die jij nodig had om gezonde eigenwaarde te kunnen opbouwen en het gevoel dat jij en jouw gevoelens en behoeften belangrijk zijn (en hoe je daarvoor moet zorgen), had je een dergelijke relatie nu niet nodig gehad. De dwangmatige behoefte om nodig te zijn (om eigenwaarde te kunnen ervaren) is een kenmerk van codependency en dat ontstaat in de jeugd waar je emotioneel niet die aandacht krijgt die je nodig hebt. Dan trek je steeds weer mensen en mannen aan die op een of andere manier behoeftig zijn of niet goed voor zichzelf kunnen zorgen.Tania schreef:Het gevoel alsof ik er altijd moet zijn en als dat dan niet meer hoeft dan voel ik me leeg en nutteloos.
Soms kan het zo zijn dat een moeder wel aan haar kinderen aandacht kan geven maar niet goed voor zichzelf kan zorgen, dus niet het voorbeeld kan geven van hoe je goed voor jezelf kunt zorgen, en het is meestal dat voorbeeld van hoe ze ZELF doen wat wij als kinderen overnemen, niet wat ze zeggen.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Groetjes, Anna