Ik wil graag in het kort vertellen wat mijn verhaal is. Ik heb al 11 jaar een vrij heftige emotionele "lat"relatie met iemand die zich in al die tijd nooit heeft willen binden met mij. Het is wel duizend keer uit geweest en weer aan. Had dan ook wel eens andere kort durende relaties maar die gingen altijd stuk omdat hij altijd in mijn hoofd bleef zitten. Al die tijd was ik de geheime vrouw. Werd niet betrokken in zijn wereld maar we hadden wel altijd een heel intensief contact en zagen elkaar geregeld.
Ongeveer een half jaar geleden ging bij hem de knop om. Hij besefte dat hij niet goed bezig was en begon mij te betrekken bij zijn hele leven. Ik leerde vrienden kennen was bij feestjes bleef bij hem slapen en niets was nog geheim. Ik voor mezelf begon in te zien dat ik het erg belangrijk vond om te weten wat mij in godsnaam heeft bezield 10 jaar van mijn leven zoveel vals vertrouwen te hebben gehad in een droom die nooit werkelijkheid werd. Ik dacht altijd hij zal wel veranderen, want we houden zoveel van elkaar. Anyway, ik werd en word nu dus helemaal betrokken bij zijn vrienden. De issue nu is dat hij deze wereld dan wel een maakt en ook echt wil gaan voor een vrouw maar dat hij geen relatie wil. In ieder geval niet met mij. Oh hij is absoluut heel lief voor me en ik mag en kan alles doen en zeggen maar ergens bekruipt me nog altijd een eng gevoel dat ik me toch erg afhankelijk van hem opstel. Ben ook erg jaloers merk ik. In zijn leven is nog een vrouw, een vriendin van hem die hem volgens mij enorm jaloers maakt door met andere mannen te zoenen voor zijn neus. Zij hebben in al die jaren ook een aan uit relatie gehad. Ik wist hiervan en als het met mij uit was dan kreeg hij weer wat met haar en vice versa. Uiteraard vind ik het goed dat hij de wereld een heeft gemaakt ongeacht de gevolgen maar ik heb een beetje het gevoel dat ik nu echt door hem geleefd wordt en mijn lange termijn doel (een duurzame relatie) voor me uit ga schuiven.
Ik stop mijn hoofd graag in het zand omdat ik erg het gevoel heb nooit zoveel van iemand anders te kunnen houden.
Ben een beetje machteloos nu, zit er erg passief in en dat wil ik niet. Maar om het voortouw te nemen door mijn eigen ding te gaan doen in relaties vind ik werkelijk doodeng want ik wil um niet kwijt. Terwijl ik hem niet eens heb. Bang om hem te verliezen aan die andere vrouw.
Graag zou ik van medestanders op dit forum wat adviezen krijgen.. wat is wijsheid. Hoe pak ik mezelf aan..
Heb echt heel hard aan mezelf gewerkt de laatste tijd en ik weet echt wel dat er een heel stuk bij mezelf ligt...
Alvast bedankt..
Gevoelsmens
Proces
Als ik je verhaal zo lees komen er direct allerlei vragen in me op: heb je het boek 'Als hij maar gelukkig is' van Robin Norwood gelezen? Volg je het herstelprogramma van Robin Norwood (hoofdstuk 10)? Heb je therapie? zit je in een logenotengroep? Robin Norwood is toch heel duidelijk in haar adviezen en waarom die belangrijk zijn.
Ik denk: dat je voor zo'n relatie kiest die jou helemaal niet ten goede komt heeft heel veel te maken met hoe er vroeger met jou is omgegaan, of je gezonde eigenwaarde hebt kunnen opbouwen en hebt geleerd goed voor jezelf te zorgen en gezonde grenzen te hanteren, of niet, en daar heb je hulp bij nodig om die dingen te ontwikkelen en te leren.
Mijn advies zou dus zijn: ga aan die dingen werken, zoek een goede therapeut die je daarbij kan helpen.
Groeten, Anna
Ik denk: dat je voor zo'n relatie kiest die jou helemaal niet ten goede komt heeft heel veel te maken met hoe er vroeger met jou is omgegaan, of je gezonde eigenwaarde hebt kunnen opbouwen en hebt geleerd goed voor jezelf te zorgen en gezonde grenzen te hanteren, of niet, en daar heb je hulp bij nodig om die dingen te ontwikkelen en te leren.
Mijn advies zou dus zijn: ga aan die dingen werken, zoek een goede therapeut die je daarbij kan helpen.
Groeten, Anna