Hallo, mijn naam ik Frank
"Als ZIJ maar gelukkig is, bestaat dus ook".
Onlangs de boeken van Alice Miller en Robin Norwood gelezen en één en al herkenning. Vanaf mijn 7e ben ik agv een jeugdtrauma gaan rationaliseren en heb mijn eigen emoties verdrongen. Ben als adoptiekind mijn best gaan doen om de liefde van mijn ouders te behouden, daarna mijn best gedaan om de liefde van mijn vrouw te winnen en mijn werkgever te pleasen. Onlangs ben ik eindelijk na 33 jaar mijn eigen gevoelens gaan ontdekken, inmiddels wel gescheiden.
Nu ik meer gericht ben op mijzelf, voel ik een enorme leegte, wil eigenlijk niets, heb geen verlangens, doe alleen de dingen die noodzakelijk zijn. Ik weet dat ik zo nu en dan iets moet gaan ondernemen, maar heb hier veel weerstand tegen.
Groeten,
Frank
Hallo
Hallo Frank,
Het klinkt alsof je last hebt van een depressie (nergens zin in, weerstand om iets te gaan doen). Ik raad je aan hulp te zoeken en over die issues te gaan praten. En ook deel te gaan nemen aan CoDA meetings. Zie voor informatie over de CoDA en de meetings de website: www.codependents-anonymous.nl
Hartelijke groet,
Anna
Het klinkt alsof je last hebt van een depressie (nergens zin in, weerstand om iets te gaan doen). Ik raad je aan hulp te zoeken en over die issues te gaan praten. En ook deel te gaan nemen aan CoDA meetings. Zie voor informatie over de CoDA en de meetings de website: www.codependents-anonymous.nl
Hartelijke groet,
Anna
-
jozonnetje
- Berichten: 25
- Lid geworden op: ma jun 20, 2011 3:15 pm
- Locatie: wassenaar
Re: Hallo
Ik herken dit. Als je altijd gewend bent geweest om je op verlangens van anderen te richten, kan het soms een tijdje duren om uit te vinden wie je zelf bent en wat jouw verlangens ook alweer zijn. Het is als een blanco landschap wat je opnieuw in kunt zaaien. (en soms waaien er vanzelf mooie nieuwe planten op het lege veld...)FrankP schreef:Nu ik meer gericht ben op mijzelf, voel ik een enorme leegte, wil eigenlijk niets, heb geen verlangens, doe alleen de dingen die noodzakelijk zijn. Ik weet dat ik zo nu en dan iets moet gaan ondernemen, maar heb hier veel weerstand tegen.
Jozonnetje
iedere mijl begint onder je voeten
herkenning
ook ik herken dit heb het alleen ook nu nog
nergens zin in en niet weten wat je met jezelf aan moet
merk dat ik me ook erg opsluit
nergens zin in en niet weten wat je met jezelf aan moet
merk dat ik me ook erg opsluit
Hallo!
Ik woon nu al een half jaar terug alleen. Ook ik kan de draad zo moeilijk terug opnemen... Ik heb nog altijd contact met mijn 'vriend', via sms. Dus soms voel ik me beter, maar het duurt nooit lang. Omdat mijn verstand wéét dat ik hem moet laten, maar het lukt me niet. Ook omdat hij me niet los laat, hij blijft sms'en, wil vrienden met me blijven, maar er is zoveel gebeurd, dat ik geen vertrouwen meer in hem heb. Telkens opnieuw probeer ik hem opnieuw mijn vertrouwen te geven, telkens opnieuw misbruikt hij het. Ik heb vandaag het boek 'Als hij maar gelukkig is' besteld, maar ik moet er een week op wachten. Ik wil genezen van mijn verslaving aan hem. Maar ik kan het niet alleen. Hebben jullie het boek gelezen? Wat zijn jullie ervaringen?
Ik woon nu al een half jaar terug alleen. Ook ik kan de draad zo moeilijk terug opnemen... Ik heb nog altijd contact met mijn 'vriend', via sms. Dus soms voel ik me beter, maar het duurt nooit lang. Omdat mijn verstand wéét dat ik hem moet laten, maar het lukt me niet. Ook omdat hij me niet los laat, hij blijft sms'en, wil vrienden met me blijven, maar er is zoveel gebeurd, dat ik geen vertrouwen meer in hem heb. Telkens opnieuw probeer ik hem opnieuw mijn vertrouwen te geven, telkens opnieuw misbruikt hij het. Ik heb vandaag het boek 'Als hij maar gelukkig is' besteld, maar ik moet er een week op wachten. Ik wil genezen van mijn verslaving aan hem. Maar ik kan het niet alleen. Hebben jullie het boek gelezen? Wat zijn jullie ervaringen?
Ik heb net de 15-blz tekst, samengesteld door Anna gelezen. Ik ben eigenlijk zwaar geschokt! Relatieverslaafdheid is echt een ziekte,die in regel niet te genezen is. Deze gedachte maakt me moedeloos... Genezing vinden in spirituatiteit is ook al niet zo mijn ding... Ik wil gewoon een therapie met richtlijnen hoe ik alles het beste aanpak, stap voor stap. Ik zie het even allemaal niet meer zitten,moet alles even laten bezinken...
Re: Hallo
FrankP schreef:Hallo, mijn naam ik Frank
"Als ZIJ maar gelukkig is, bestaat dus ook".
Onlangs de boeken van Alice Miller en Robin Norwood gelezen en één en al herkenning. Vanaf mijn 7e ben ik agv een jeugdtrauma gaan rationaliseren en heb mijn eigen emoties verdrongen. Ben als adoptiekind mijn best gaan doen om de liefde van mijn ouders te behouden, daarna mijn best gedaan om de liefde van mijn vrouw te winnen en mijn werkgever te pleasen. Onlangs ben ik eindelijk na 33 jaar mijn eigen gevoelens gaan ontdekken, inmiddels wel gescheiden.
Nu ik meer gericht ben op mijzelf, voel ik een enorme leegte, wil eigenlijk niets, heb geen verlangens, doe alleen de dingen die noodzakelijk zijn. Ik weet dat ik zo nu en dan iets moet gaan ondernemen, maar heb hier veel weerstand tegen.
Groeten,
Frank
Sorry Frank,
Ik wilde reageren op jouw bericht, maar deed iets verkeerd. Maar ik vind het heel goed dat jij hier gereageerd hebt, want ik zat ook te denken: Mannen maken dit omgekeerd ook mee." Ik herken mezelf ook in wat je schreef, ookal ben ik niet geadopteerd, maar het kost wel veel energie allemaal en daardoor lijkt het net alsof je soms niet leeft maar overleeft. Je lijkt mij een lieve man, die net als vrouwen teveel geeft. Ik heb dat ook gedaan en ben er nog mee bezig het onder controle te krijgen. Het is niet leuk om steeds het gevoel te hebben dat "jij" de loser bent of met lege handen staat, wanneer je een ander alles hebt gegeven, of beter gezegd ZIJ alles hebben genomen. Mensen kunnen parasieten zijn, sommigen overleven door anderen leeg te zuigen. En als je zelf niet zo bent, dan lijkt het een straf. Wellicht wordt het tijd om de boel om te keren...
Heel veel sterkte en liefs, voor iedereen hier
Heel veel sterkte en liefs, voor iedereen hier