even voorstellen en mijn verhaal delen

[Melle]

Hoi allemaal, ik ben een gescheiden vrouw van 40+ met een dochtertje van 7 jaar.
Ik zit nu in een relatie waarvan ik niet weet of die juist is,en blijf de balans opmaken en zoeken.
Ondertussen loop ik vaak tegen teleurstellingen aan
We latten, en zien elkaar enkel in de weekenden, alleen merk ik dat hij zijn leven gewoon blijft leven hoe hij deed, wat ik besef dat goed is.
Maar naar mijn idee mag hij in de weekenden ook wat vaker rekening houden met mij, ik voel me tekort gedaan en daardoor dus vaak teleurgesteld.
Hij zal nooit iets afzeggen om in plaats daarvan iets met mij te kunnen gaan doen, daarnaast is gamen voor hem ook een ding, en doet hij met werk en/of familie regelmatig dingen maar met mij wil hij weinig ondernemen. Met zijn drieen (dus met dochter erbij) doen we wel regelmatig dingen, maar als we een weekend met 2e zijn niet.
Ik houd veel van hem, maar weet eerlijk gezegd niet of dit mijn "relatieverslaving" is of niet.
Ik schaam me om dit zo letterlijk neer te zetten, want ik was en ben zo overtuigd dat het echte liefde is/was.
Maar ik moet simpelweg wel een gezonde balans opmaken voor onze toekomst.
Bedankt voor het lezen en het accepteren hier in de groep.

[Anna]

Hoi Melle, bedankt voor het delen. Heel moedig van je dat je dat zo eerlijk doet hier op deze plek. En goed dat je dat doet.

Je verhaal zette me aan het denken. Je schrijft over 'echte liefde'. Ik dacht: wat is dat eigenlijk, 'echte liefde'? Is dat dat je elkaar echt met liefde en respect behandelt? En ik denk dan: de intentie kan er wel zijn om dat te doen, maar of we dat ook werkelijk kunnen en doen hangt ook af van onze mate van herstel. Zo kan ik wel de intentie hebben om van mijzelf te houden en mijzelf met liefde en respect te behandelen, maar als ik dan kijk naar wat ik werkelijk doe, de keuzes die ik maak, dan zie ik dat ik dat in de praktijk vaak toch niet echt doe. En als ik dan mijn gevoelens van binnen ga onderzoeken, om te kijken waarom ik deze niet zo liefdevolle keus heb gemaakt, dan kom ik toch meestal uit op angst. Angst om onaardig gevonden te worden, angst om afgewezen te worden, om raar gevonden te worden en buitengesloten te worden, angst voor boosheid ook, dat soort dingen. En dan ga ik op zoek naar de oorsprong van die angst. Wanneer en met wie heb ik dit gevoel eerder gevoeld? (dit gevoel dat ik nu ervaar in de situatie met deze persoon) En kijk dan welke beelden en herinneringen er op komen. Dan word het plaatje compleet en weet ik waar ik mijn aandacht op moet richten in mijn 'werken aan mijzelf', het werken aan mijn herstel. Meer over hoe ik dat doe kun je lezen in 'Mijn methode, Anna' elders op dit forum.

Succes met je zoektocht en je weg naar herstel!
Groetjes,
Anna